
એક વાર હોઠ પર શબ્દ નો હળવો સ્પર્શ મૂકી મૌન ચિત્રવત આંખો માં બંધાઈ ગયું
ભરતી ના સમુદ્ર સમું ગંભીર તોફાન અને મુશળધાર વરસાદ .....એ સાંજે ......
સમગ્ર પહાડી પર પીગળતું રહ્યું ધુમ્મસ ....
અને ઘેઘુર વૃક્ષો ના ઘેરાં નાદ વચ્ચે ...
હળવો સો ગભરુ અવાજ ....
હું હિમશીલા તો નહોતો છતાં .....
મીણ ની જેમ થીજી ગયો હતો ...
કોઈ જર્જરિત ખંડેર ની મૂક દીવાલો જેમ .....
જયારે અનુભવ્યો .....
એ સ્પર્શ ....
ભરતી ના સમુદ્ર સમું ગંભીર તોફાન અને મુશળધાર વરસાદ .....એ સાંજે ......
સમગ્ર પહાડી પર પીગળતું રહ્યું ધુમ્મસ ....
અને ઘેઘુર વૃક્ષો ના ઘેરાં નાદ વચ્ચે ...
હળવો સો ગભરુ અવાજ ....
હું હિમશીલા તો નહોતો છતાં .....
મીણ ની જેમ થીજી ગયો હતો ...
કોઈ જર્જરિત ખંડેર ની મૂક દીવાલો જેમ .....
જયારે અનુભવ્યો .....
એ સ્પર્શ ....
આ પંક્તિ ઓ લખતી વેળા એ મેં એમ નહોતું વિચારું કે કોઈક દિવસ મારી ડાયરી ના પાનાઓ વચ્ચે થી ઉડી ને મારા બેશકીમતી ખજાના માં શામેલ થઇ જશે ॥ પણ મને ખરેખર ખુશી છે કે હું મારી વર્ષો ના સપના ને અહી સાકાર થતા જોઉં છું ॥ બસ આજ મારી યાદો છે જીવનભર ની ... પલક
aapke andaaz ka kya kehna....bahut khub likhti ho aap sach mein....
ReplyDeleteise padh ke kuchh yaad aa gaya:
"Sapne dekho magar uske pure hone ki sirt mat rakho"....
Aapka bahut sukriya palak..apane jeevan ki yaad aur apake sundar "ehasaash" ko yaha pe post karne ke liye...