Friday, October 29, 2010

વિયોગ...!!!!!!!!!!


આમ તો હરદમ હજૂરી હોય છે,
આપણાં મનમાં જ દૂરી હોય છે.
મૌનની સરહદ વટાવી જાવ તો,
શબ્દ સઘળા બિનજરૂરી હોય છે.
ને પછી ઊગે છે સૂરજ આંગણે,
પહેલાં તારી યાદ સ્ફુરી હોય છે.
ધોમધમખતા રણ વિશે ચિંતા ન કર,
રણની વચ્ચે પણ ખજૂરી હોય છે.
દૂર બેઠા યાદ આવે છે સતત,
પાન પણ કેવાં કપૂરી હોય છે.
એક પણ ઇચ્છા પૂરી ના થૈ શકી,
હર ગઝલ અધૂરી હોય છે

એ મારો જ પ્રેમ છે


શું તને ખબર છે ??
આભ માં થી જે ઝર મર ઝર મર વરસે છે
પછી વાદળ બની જે ધોધમાર વરસે છે
એ મારો જ પ્રેમ છે

શું તને ખબર છે ?
હુફળી સવાર ના આકાશ માં જે ચમકે છે
ને રાતે શીતલ ચાંદની બની દમકે છે
એ મારો જ પ્રેમ છે

શું તને ખબર છે ?
ખીલતી વસંત માં જે સુવાસ બની મેહ્કે છે
મૌસમ માં જે ચેહક ચહેકે છે
એ મારો જ પ્રેમ છે

શું તને ખબર છે ?
ચંદ ચકોરી ને ફૂલ ભમરા ની જે પ્રીત છે
નદી ના વહેં માં વહેતું જે સંગીત છે
એ મારો જ પ્રેમ છે

શું તને ખબર છે ?
કઈ કેટલીયે વેદનાઓ જે હસતા મુખે સહે છે
ને તારી રાગ રાગ માં જે લોહી બની વહે છે
એ મારો જ તો પ્રેમ છે

શું તને ખબર છે ?
કઈ છૂપો નથી આખી દુનિયા ની એ સામે છે
છતાં જનમ જનમ થી જે ફક્ત તારા નામે છે
એ મારો જ પ્રેમ છે

આવ તને મળવું એનાથી શું તું એને ઓળખે છે
જે તારાથી પણ વધુ તને ઓળખે છે
એ મારો જ પ્રેમ છે ...

મૌન


જેટલો આકાશનો વિસ્તાર છે,
એટલો મુજ શબ્દનો વ્યાપાર છે.
દર્પણોમાં જોઇને થાકી ગઈ
થાય છે કે પ્રતિબિંબ પણ હદપાર છે.
લાગણીને ત્રાજવે તોળી જુઓ;
સાવ હળવી યાદમાં પણ ભાર છે.
કઇ દશામાં હું શ્વસું છું – શી ખબર ?
છે મજા – કે મૌનનો સહકાર છે.

પલક

Tuesday, October 26, 2010

તારી આંખો માં હું પ્રેમ મારો શોધું છું
તારી નજરો માં હું ચેહરો મારો શોધું છું
કરું છું તને પ્રેમ એ તો સત્ય છે
કેવી રીતે કહું તને હું દિલ ની વાત એ રીત હું શોધું છું
જયારે કોઈ ના સપના કોઈ ના અરમાન બની જાય છે
કોઈ ની હસી કોઈ ની સ્મિત બની જાય છે
આજ તો પ્રેમ ની સીમા છે
કોઈ નો જીવ કોઈ ના શ્વાસ બની જાય છે

Monday, October 25, 2010

સારી રીત નથી ...!!!


એવુય નથી કે વતન માટે મને પ્રિત નથી
હુ એય જાણૂ છુ કે અમેરીકા રહેવામા મારુ હીત નથી
ઇચ્છા થાય છે અમેરીકાના અનુભવો લખુ તમને
શુ લખુ ? અહીયા સંસ્કાર કે સંસ્ક્રુતિ સંકલિત નથી.
મને ઘણૉ થાય છે વતન છોડ્યાનો અફ્સોસ હવે,
હિમાલય છોડીને સ્નોના ઢગલા મેળવામા કાઇ જીત નથી.
અમેરીકન રેપ સોંગ સાંભળીને કાન ને એઠા કરવાના
અહીંયા નરસિંહ મીરા ના પ્રભાતિયા કે ભજન સંગિત નથી.
સંતાનો ના ઉછેરીકરણ નોય અહીંયા હોય છે હિસાબ કિતાબ
અહીયા ભરતીય માબાપ જેવુ ઉદારીકરણ ગણિત નથી
બદલાતી ફેશનના નખરા અહીંયા હોય છે નિત્ય નવા
સ્ત્રીના બાહ્ય સૌદર્ય જેટ્લુ આંતરીક સૌદર્ય ચકચકીત નથી.
પ્રેમ , વિસ્વાસ અને અનુકુલીન આઘરીત સંબઘો નથી
ઇન્ડીયન કલ્ચર જેવુ લગ્નજીવન અહીંયા વ્યવસ્થિત નથી
દુઃખી થવાની ઘણીજ રીતો હશે દુનિયા મા હે પ્રભુ
મનને મારીને જીવ્યાકરવુ એસારી રીત નથી

NOW READ AN ANSWER TO THIS POEM..........

મગરનાં આંસુ-
જે દેશનો રોટલો ખાવો છે-તેને ગાળો ભાંડવી ઠીક નથી.
વતનને તરછોડી આવ્યા છો જાતે,હવે રોદડાં રડવા ઠીક નથી.
લો કટના બ્લાઉઝ અને ખુલ્લા પેટ ગુજરાતમાં જોયા પછી,
અમેરિકાની સંસ્કૃતિની વાતો કરવી ઠીક નથી.
સરસ્વતી મંદીરોમા, જયાં વિદ્યાર્થીનીઓ સેઇફ નથી,
ત્યાં રોજે સંસ્કૃતિના બણગાં ફૂંકવા ઠીક નથી.
બોલિવુડના બિભત્સ ન્રુત્યોને રોજ ટીવી પર જોયા પછી,
મનમાં ગમતી-અમેરિકાની ફેશન વખોડવી ઠીક નથી.
જયાં ઘરડાંઘર નીત નવા બંધાતા હોય ત્યાં,
ભારતિય માબાપોની સેવા કરતાં શ્રવણોની વાતો ઠીક નથી.
મહારાજો ,બાબાઓ,લાલુઓ, ઠાકરેઓ-અને “ભાઇ”ઓ નો.
દેશ છોડી આવ્યા પછી ,હવે ઓબામાને ગાળો દેવી ઠીક નથી.
જે માને તમે તરછોડીને આવ્યા છો તે હજુ ત્યાં જ છે.
પાછા પહોંચી જાવ,કોઇ રોકે નહી, મગરના આ આંસુ ઠીક નથી.

છેલ્લે તો આપણે બે જ હોઈશું…




ભલે ઝગડીએ, ક્રોધ કરીએ, એકબીજા પર તુટી પડીએ,
એકબીજા પર દાદાગીરી કરવા, છેલ્લે તો આપણે બે જ હોઈશું.
જે કહેવું હોય એ કહી લે, જે કરવું હોય એ કરી લે,
એકબીજાનાં ચોકઠાં(ચશ્માં) શોધવા છેલ્લે તો આપણે બે જ હોઈશું.
હું રીસાઈશ તો તું મનાવજે, તું રીસાઈશ તો હું મનાવીશ,
એકબીજાને લાડ લડાવવા, છેલ્લે તો આપણે બે જ હોઈશું.
આંખો જયારે ઝાંખી થશે, યાદશક્તી પણ પાંખી થશે,
ત્યારે, એકબીજાને એકબીજામાં શોધવા, છેલ્લે તો આપણે બે જ હોઈશું.
ઘુંટણ જ્યારે દુઃખશે, કેડ પણ વળવાનું મુકશે,
ત્યારે એકબીજાના પગના નખ કાપવા, છેલ્લે તો આપણે બે જ હોઈશું.
‘મારા રીપોર્ટસ્ તદ્દન નોર્મલ છે, આઈ એમ ઓલરાઈટ’,
એમ કહીને, એકબીજાને છેતરવા, છેલ્લે તો આપણે બે જ હોઈશું.
સાથ જ્યારે છુટી જશે, વીદાયની ઘડી આવી જશે,
ત્યારે, એકબીજાને માફ કરવા, છેલ્લે તો આપણે બે જ હોઈશું.